muṣ मुष्
Definition: मुष् I. 9 P. (मुष्णाति, मुषित; desid. मुमुषिषति) 1 (a) To steal, filch, rob, plunder, carry off (said to govern two acc.; देवदत्तं शतं मुष्णाति, but very rarely used in classical literature); मुषाण रत्नानि Śi.1.51;3.38; क्षत्रस्य मुष्णन् वसु जैत्रमोजः Ki.3.41; Śi.3.38. (b) To ravish, seduce, abduct, carry off; राघवस्यामुषः कान्ता- माप्तैरुक्तो न चार्पिपः Bk.15.16. -2 To dispel, remove, drive off; घनतिमिरमुषि ज्योतिषि Śi.4.67; Ratn.3.19. -3 (Fig.) To ruin, undo; न वेत्सि मुषितमात्मानम् K.164; Ratn.4.3. -4 To eclipse, cover, envelop, conceal; सैन्यरेणुमुषितार्कदीधितिः R.11.51. -5 To captivate, enrapture, ravish; व्रीडास्फुटस्मितविसृष्टकटाक्षमुष्टः Bhāg.8.12.22. -6 To surpass, excel; मुष्णञ् श्रियमशोकानां रक्तैः परिजनाम्बरैः । गीतैर्वराङ्गनानां च कोकिलभ्रमरध्वनिम् ॥ Ks.55.113; Ratn.1.24; Bk.9.92; Me.49. -7 To deceive; मुषितो$स्मि महात्मभिः Bhāg.1.13.26. -II. 1 P. (मोषति) 1 To hurt, injure, kill. -III.4 P. (मुष्यति) 1 To steal. -2 To break, destroy.
|
|
Dictionary: Apte
Literary Sources:
Synonyms:
Wikipedia: |