madhyama मध्यम
Definition: the middle person (मध्यमपुरुष), cf. युष्मद्युपपदे...मध्यम: P. I. 4.105; cf. also Nir. VII. 7; (2) middling tone or effort cf. मध्यमेन स वाक्ययोग: T. Pr. XVIII. 4, where the commentator explains the word as उच्चनीचसमाहारविलक्षण: वाक्प्रयोगः | the word मध्यमा is used in this sense as qualifying a mode of utterance. वृत्ति; cf. अभ्यासार्थे द्रुतां वृत्तिं प्रयोगार्थे तु मध्यमाम् ! Ṟ. Pr. XIII. 19; cf also चतुष्कला मध्यमायार्म् R. T. 32; (3) one of the seven modes of speech or tones. cf सप्त वाचः स्थानानि भवन्ति | उपांशुध्वाननिमदेापव्दिमन्मन्द्रमध्यमताराणि T. Pr. XXIII.4 and 5 and also कण्ठे मध्यमम् XVIII.11 where the commentatator explains मध्यम as यत्र कण्ठे स्थाने प्रयोग उपलभ्यते तन्मध्यमं नाम षष्ठं वाचस्स्थानम् | (4) one of the seven musical notes originating or proceeding from the Svarita accent cf., स्वारतप्रभवा ह्येते षड्जमध्यमपञ्चमाः Pāṇ Śikṣā.
|
|
Dictionary: Abhyankar
Literary Sources:
Synonyms:
Wikipedia: |