han हन्
Definition: हन् 2 P. (हन्ति, जघान, अवधीत्, अवधिष्ट-अहत; हनिष्यति, हन्तुम्; हत; pass. हन्यते; caus. घातयति-ते); desid. जिघांसति) 1 To kill, slay, destroy, strike down; त्रयश्च दूषणखरत्रि- मूर्धानो रणे हताः U.2.15; हतमपि च हन्त्येव मदनः Bh.3.18. -2 To strike, beat; चण्डी चण्डं हन्तमभ्युद्यता मां विद्युद्दाम्ना मेघराजीव विन्ध्यम् M.3.21; Śi.7.56. -3 To hurt, injure, afflict, torment; as in कामहत. -4 To put down, abandon; तृष्णां छिन्द्धि भज क्षमां जहि मदम् Bh.2.77. -5 To remove, take away, destroy; अम्भोजिनीवननिवासविलासमेव हंसस्य हन्ति नितरां कुपितो विधाता Bh.2.18. -6 To conquer, overthrow, defeat, overcome; विघ्नैः सहस्रगुणितैरपि हन्यमानाः प्रारब्धमुत्तम- जना न परित्यजन्ति Subhāṣ. -7 To hinder, obstruct. -8 To mar, spoil; सकला हन्ति स शक्तिसंपदः Ki.2.37. -9 To raise; तुरगखुरहतस्तथा हि रेणुः Ś.1.31. -1 To multiply (in math.). -11 To go (rarely used in classical literature in this sense; and when used it is regarded as a fault of composition); e. g. कुञ्जं हन्ति कृशोदरी S. D.7; or तीर्थान्तरेषु स्नानेन समुपार्जितसत्कृतिः । सुरस्रोतस्विनीमेष हन्ति संप्रति सादरम् K. P.7 (given as an instance of the दोष called असमर्थत्व). -12 (In astr.) To touch, come into contact. -13 To ward off, avert. -Caus. 1 To cause to be killed, kill, slay. -2 To destroy, ruin, mar, spoil; घातयितु- मेव नीचः परकार्यं वेत्ति न प्रसाधयितुम् Pt.1.363. -With अति to injure excessively. अन्तर् to strike in the middle.
|
|
Dictionary: Apte
Literary Sources:
Synonyms:
Wikipedia: |