duh दुह्
Definition: दुह् I. 2 U. (दोग्धि, दुग्धे, दुदोह-दुदुहे. अधुक्षत्-त or अदुग्ध, धोक्ष्यति-ते, दोग्धुम्, दुग्ध) 1 To milk or squeeze out, extract (with two acc.); भास्वन्ति रत्नानि महौषधीश्च पृथूपदिष्टां दुदुहुर्धरित्रीम् Ku.1.2; यः पयो दोग्धि पाषाणं स रामाद्भूतिमाप्नुयात् Bk.8.82; पयो घटोघ्नीरपि गा दुहन्ति 12.73; R.5.33. -2 To draw anything out of another (with two acc.); प्राणान्दुहन्निवात्मानं शोकं चित्तमवारुधत् Bk.6.9. -3 To drain a thing of its contents, to make profit out of; दुदोह गां स यज्ञाय शस्याय मघवा दिवम् R.1.26. -4 To yield or grant (any desired object); कामान्दुग्धे विप्रकर्षत्यलक्ष्मीम् U.5.31. -5 To enjoy. -Caus. (दोहयति-ते) To cause to milk. -Desid. (दुधुक्षति-ते) To wish to milk; राजन् दुधुक्षसि यदि क्षितिधेनुमेताम् Bh.2.46. -II. 1 P. (दोहति) To hurt. pain, distress.
|
|
Dictionary: Apte
Literary Sources:
Synonyms:
Wikipedia: |