du दु
Definition: दु I. 5 P. (दुनोति, दुत or दून) 1 To burn, consume with fire; स भस्मसाच्चकारारीन्दुदाव च कृतान्तवत् Bk.14.85. -2 To torment, afflict, distress; उद्भासीनि जलेजानि दुन्वन्त्य- दयितं जनम् Bk.6.74;5.98;17.99; (मुखम्) तव विश्रान्तकथं दुनोति माम् R.8.55. -3 To pain, produce sorrow; वर्ण- प्रकर्षे सति कर्णिकारं दुनोति निर्गन्धतया स्म चेतः Ku.3.28. -4 (Intrans.) To be afflicted or pained; देहि सुन्दरि दर्शनं मम मन्मथेन दुनोमि Gīt.3.7. -Pass. (or 4 Ā. according to some) To be afflicted or pained &c.; नायातः सखि निर्दयो यदि शठस्त्वं दूति किं दूयसे Gīt.7; Ku.5.12,48; R.1.7; 16.21. -II. 1 P. (दवति) To go, move.
|
|
Dictionary: Apte
Literary Sources:
Synonyms:
Wikipedia: |