bhagavat भगवत्
Definition: भगवत् a. 1 Glorious, illustrious. -2 Revered, venerable, divine, holy (an epithet applied to gods, demigods and other holy or respectable personages); स्वर्गप्रकाशो भगवान् प्रदोषः Rām.5.5.8; अथ भगवान् कुशली काश्यपः Ś.5; भगवन् परवानयं जनः R.8.81; so भगवान् वासुदेवः &c.; उत्पत्तिं च विनाशं च भूतानामागतिं गतिम् । वेत्ति विद्यामविद्यां च स वाच्यो भगवानिति ॥ -3 Fortunate (Ved.). -m. 1 A god, deity. -2 An epithet of Viṣṇu. -3 Of Śiva. -4 Of Jina. -5 Of Buddha. -Comp. -गीता Name of a celebrated sacred work; (it is an episode of the great Bhārata and purports to be a dialogue between Kṛiṣṇa andArjuna). -दृश a. resembling the Supreme. -पदी Name of the source of Gaṅgā साक्षाद्भगवत्पदीत्यनुपलक्षितवचः Bhāg. 5.17.1.
|
|
Dictionary: Apte
Literary Sources:
Synonyms:
Wikipedia: |