|
 |
svayam | ind. (prob. originally a Nominal verb of 1. sva-,formed like aham-) self, one's self (applicable to all persons exempli gratia, 'for example' myself, thyself, himself etc.), of or by one's self spontaneously, voluntarily, of one's own accord (also used emphatically with other pronouns[ exempli gratia, 'for example' ahaṃ svayaṃ tat kṛtavān-,"I myself did that"];sometimes alone[ exempli gratia, 'for example' svayaṃ tat kṛtavān-,"he himself did that"; svayaṃ tat kurvanti-,"they themselves do that"];connected in sense with a Nominal verb [either the subject or predicate] or with instrumental case [when the subject] or with a genitive case,and sometimes with accusative or locative case;often in compound) |
 |
svayamabhigūrta | (svay/am--) mfn. self-welcomed  |
 |
svayamadhigata | mfn. self-acquired  |
 |
svayamāgata | mfn. come of one's own accord, intruding  |
 |
svayamagurutva | n. state of lightness existing in one's self  |
 |
svayamāhṛta | mfn. brought by one's self  |
 |
svayamāhṛtyabhojin | mfn. enjoying things brought by one's self  |
 |
svayamānīta | mfn. self-brought, brought by one's self  |
 |
svayamanuṣṭhāna | n. one's own performance or achievement  |
 |
svayamapodita | n. that from which one is by one's self exempted  |
 |
svayamarjita | mfn. acquired or gained by one's self  |
 |
svayamāsanaḍhaukana | n. fetching one's self a seat or chair  |
 |
svayamātṛnṇa | mf(/ā-)n. full of natural holes  |
 |
svayamātṛnṇā | f. a kind of brick  |
 |
svayamātṛnṇṇavat | mfn. full of natural holes  |
 |
svayamavadīrṇa | n. a natural fissure on the surface of the earth  |
 |
svayamavapanna | mf(/ā-)n. self-fallen, dropped down spontaneously  |
 |
svayambhagna | mf(ā-)n. broken spontaneously  |
 |
svayambhoja | m. Name of a son of pratikṣatra-  |
 |
svayambhoja | m. of a son of śini-  |
 |
svayambhrami | mfn. self-revolving  |
 |
svayambhramin | mfn. self-revolving  |
 |
svayambhṛta | mfn. self-maintained or nourished  |
 |
svayambhu | m. "self-existent", Name of brahman-  |
 |
svayambhu | m. of śiva-  |
 |
svayambhu | n. of -bhū- (q.v)  |
 |
svayambhū | mfn. self-existing, independent  |
 |
svayambhū | m. Name of brahman- etc.  |
 |
svayambhū | m. of śiva-  |
 |
svayambhū | m. of viṣṇu-  |
 |
svayambhū | m. of buddha-  |
 |
svayambhū | m. of ādi-buddha-  |
 |
svayambhū | m. of a pratyeka-buddha-  |
 |
svayambhū | m. of kāla- or time  |
 |
svayambhū | m. of kāmadeva-  |
 |
svayambhū | m. of vyāsa-  |
 |
svayambhū | m. (with jaina-s) of the third black vāsudeva-  |
 |
svayambhū | m. of various plants  |
 |
svayambhū | m. the air (equals antarikṣa-)  |
 |
svayambhū | mfn. relating or belonging to buddha-  |
 |
svayambhucaitanya | n. Name of a temple of ādi-buddha-,  |
 |
svayambhūkṣetramāhātmya | n. Name of work  |
 |
svayambhūliṅga | n. Name of a liṅga- (equals jyotir-l-)  |
 |
svayambhūliṅgasambhūtā | f. a particular plant (equals liṅginī-)  |
 |
svayambhūmātṛkātantra | n. Name of work  |
 |
svayambhūpurāṇa | n. Name of work  |
 |
svayambhūta | m. "self-created", Name of śiva-  |
 |
svayambhuva | mfn. equals -bhū-  |
 |
svayambhuva | m. Name of the first manu- (wrong reading for svāyam-bh-)  |
 |
svayambhuvā | f. a kind of shrub  |
 |
svayambodha | m. Name of a vedānta- work  |
 |
svayamīhitalabdha | mfn. gained by one's own effort  |
 |
svayamindriyamocana | n. spontaneous emission of semen  |
 |
svayamīśvara | m. one's own lord, an absolute sovereign  |
 |
svayammathita | mfn. self-churned  |
 |
svayammlāna | mfn. faded or withered of itself (id est naturally)  |
 |
svayammṛta | mfn. one who has died a natural death (literally of his own accord)  |
 |
svayammurta | mfn. self-curdled, self-coagulated  |
 |
svayampāpa | (svay/am--) mfn. (prob.) injuring one's self  |
 |
svayampāṭha | m. an original text  |
 |
svayampatita | mfn. equals -avapanna- on  |
 |
svayamprabha | mfn. self-shininh  |
 |
svayamprabha | m. (with jaina-s) Name of the fourth arhat- of the future utsarpiṇī-  |
 |
svayamprabhā | f. Name of an apsaras-  |
 |
svayamprabha | m. of a daughter of hemasāvarṇi-  |
 |
svayamprabha | m. of a daughter of maya-  |
 |
svayamprabhu | m. self-powerful  |
 |
svayampradīrṇa | n. equals avadīrṇa-  |
 |
svayamprajvalita | mfn. self-kindled  |
 |
svayamprakāśa | mfn. self-manifesting  |
 |
svayamprakāśa | m. Name of various authors (also with yati-, yog/endra-, muni-, sarasvatī-etc.)  |
 |
svayamprakāśamāna | mfn. self-luminous ( svayamprakāśamānatva -tva- n.)  |
 |
svayamprakāśamānatva | n. svayamprakāśamāna |
 |
svayamprakāśānanda | m. (muni-) Name of author.  |
 |
svayamprakāśatīrtha | m. Name of author.  |
 |
svayamprakāśātman | m. (sarasvatī-) Name of author.  |
 |
svayamprakāśendra | m. (sarasvatī-) Name of author.  |
 |
svayamprasīrṇa | mfn. equals -avapanna-  |
 |
svayamprastuta | mfn. self-praised  |
 |
svayamprokta | mfn. self-announced  |
 |
svayamudghāṭita | mfn. opened spontaneously (as a door)  |
 |
svayamudgīrṇa | mfn. unsheathed by itself (said of a sword)  |
 |
svayamudita | mfn. risen spontaneously  |
 |
svayamudyata | mf(ā-)n. offered spontaneously  |
 |
svayamujjvala | mfn. self-radiant  |
 |
svayamukti | m. a deponent or witness who volunteers to give evidence in a lawsuit  |
 |
svayamukti | f. voluntary declaration or information  |
 |
svayamukti | f. (in law) voluntary testimony or evidence  |
 |
svayamupāgata | mfn. idem or 'mf(ā-)n. come voluntarily or of one's own accord '  |
 |
svayamupāgata | m. a child who offers himself voluntarily for adoption  |
 |
svayamupasthita | mf(ā-)n. come voluntarily or of one's own accord  |
 |
svayamupeta | mfn. approached of one's own accord  |
 |
abhisvayamātṛṇṇam | ind. on the brick (used in sacrifices and called) svayamātṛṇṇ/ā- (q.v)  |
 |
jyotīrūpasvayambhū | m. brahmā- in the form of light  |
 |
nārāyaṇabalisvayamprayojanasañcikā | f. nārāyaṇabali |